Van alle kanten komen er verontrustende en waarschuwende berichten naar me toe. Collega’s uit het vertalersvak melden dat ze gevraagd worden voor het post-editen van vertalingen. Ze hoeven van de uitgever de door AI-vertaalde tekst ‘alleen maar even te controleren’. Wel tegen een lager tarief en met een kortere deadline. Uitgevers staan ook onder druk en je snapt wel dat ze willen bezuinigen waar dat kan, maar het lijkt wel alsof ze nog nooit echt begrepen hebben wat vertalen werkelijk is. Dat je als vertaler een tekst niet één op één van de ene taal in de andere overtypt. Het is geen synchroonzwemmen. En daar moet je trouwens ook hard voor werken. Of misschien overschatten ze de techniek?
De ontwikkelingen gaan snel en mogelijk zijn machinevertalingen van bijvoorbeeld handleidingen al wel beter dan mensvertalingen. En natuurlijk kunnen vertalers zelf hun voordeel doen met de beschikbare tools. Het is ook geen schande om een woordenboek te gebruiken, dus waarom DeepL of Google Translate niet even ingeschakeld?
Zelf kreeg ik het verzoek om als corrector een tekst te bekijken. Toen ik zei dat ik vertaler ben en geen corrector (geen post-Edith dus), klonk het antwoord dat er wel ruimte was voor eigen inbreng en dat vertalerskwaliteiten gewenst waren. Maar als vertaler wil je zelf aan het werk, dát is je vertalerskwaliteit.
Voorlopig zijn we nog niet helemaal overbodig, want voor literaire teksten is de AI nog niet ontwikkeld genoeg. Maar AI heeft al wel uitstekend zicht op de problematiek en de culturele waarde van het vertalen van literatuur. (Uitgevers opgelet!) Dat bewijst de podcast van zeven minuten die AI op verzoek van mijn webmaster heeft gefabriceerd op basis van informatie van een paar websites. Dat AI je zo ook een hart onder de riem kan steken of gewoon vermaken is een mooie bijkomstigheid, al heeft het ook iets griezeligs, iets weirds. Luister maar. God fornøjelse! Veel plezier. Enjoy!
Instagram
Youtube